Neither Right, Nor Wrong… A Bit More Subjective (English/Turkish)

By Mr. Subjective https://www.aerostich.com/blogs/predictably-a-blog

Three reasons I like this photo:

1. It’s a 7mp file. Lots of detail
2. It shows a rider purposefully striding toward his a less-expensive simple bike (the Moto Guzzi) wearing rather expensive gear, right next to a more-expensive complicated bike (the Honda Gold Wing) with a cheaper piece of gear draped over its windshield. (The Guzzi is about $5-6k, the Wing around $22k, and one features great technology to separate you from the air and environment around you, and the other has very little of this kind of technology. Neither approach is ‘right’ or ‘wrong’ and you are reading this, you probably already know where I personally come down. The Guzzi belongs to the tall fellow demonstrating the purposeful-looking stride.)
3. It’s a banner shot, so it would fit well across the top of a blog post or email offer.

There are as many ways to enjoy motorcycling as there are riders. Motorcycling works on us in ways that cut so deeply into our neurology, our psychology and our ‘souls’ that it’s truly a universal activity, experience and technology. If you ride a motorcycle – any motorcycle – down a quiet suburban street anywhere in the world, and there happens to be a three-year-old child on an adjacent sidewalk, lawn or piece of plain ‘ol dirt when you pass, that child’s eyes will follow you, and his face will break into a grin. He or she ‘gets it’ in a way at that age they don’t get cars. Any cars. Exactly this same thing will happen alongside a remote dirt two track anywhere in the most impoverished parts of our planet.

Motorcycles are not only fun to ride and take care of and look at, but they are also good for us internally. In relative terms they also are good for our planet. And not just some motorcycles. EVERY motorcycle. And that little kid standing or sitting by the roadside? Maybe 98% of them will break into that same cute smile and will watch you as you pass by. I’m not sure if this focused awareness starts at age two, three, four or five, but it’s as close to a universal as you can get when it comes to the enormous diversity of people on this planet.

Note: There is an age-window involved. When you are too young, you don’t automatically do this, and as you age, fewer and fewer people continue to do this. But some people do it all their lives. That would be me, and you, if you are reading this. It’s the same for the rider of that fancy Gold Wing as it is for the rider of that newer ‘old-school’ Guzzi when they each were small, and still new in the world.

Some riders extend a hand as they approach an oncoming rider, and some don’t. Some ride loud, some ride quiet. Some ride in fancy high priced gear, and some don’t spend any money on special gear. Some ride fast and some ride slow. Some are old and some are young. By now, you are getting the idea. None of that stuff matters. Riding is, simply stated, one of the most primal activities existing. Riding motorcycles is good for all of us. Not everyone gets this, though, which is, uh…ok, too.

It sure would be nice if a few more responsible grown-up people did understand, though. At least those good people in authority who lead most of us: All the religious, philosophic, scientific, academic, intellectual and political leaders who help move us forward more-or-less together.  For clarity, “all of us” means not only people, but all the plants and animals we share this local part of the universe with. It would be cool if motorcycling were not only tolerated by the non-riding majority but was actively endorsed and encouraged for the relative benefits to everyone that nearly all forms of riding provide. Those benefits should be recognized because riding is not only good for active riders, but also is a relative good for everyone else, too, at least when compared to other forms of auto-mobility. Riding is better for you and the planet than the best Tesla or the nicest Prius. But please don’t beat me up too much about this. My wife and I own, maintain, and enjoy a couple of cars and we appreciate many other kinds of machines, all of which are all pretty good overall, and plenty useful. But at the end of the day, for simply getting from A to B with a moderate load, nothing beats even the crappiest motorcycle. For me…and for every other living thing on our shared planet.

One of the best lessons the 43 years of Aerostich has taught me is how universally good the experience of riding motorcycles, bicycles, and scooters is. We have customers on choppers, scooters, minibikes, luxe touring bikes, antique bikes, and crotch rockets. You name it, someone who rides it has Aerostich gear. The one common denominator seems to be how much one rides, or how important a part of one’s life riding might be. Those who most value the qualities of Aerostich gear – the functionality, utility, protection, and comfort – are the riders who either ride a lot or who put riding near the center of their lives, and this delta intersects with those who also have the money to be able to afford to invest in expensive, long-lasting gear. But A) you don’t need any gear to have a deep relationship with riding, and B) I know ‘kids’ with practically no money who wear well-used Aerostich gear purchased on eBay when they ride their low-cost Chinese copies of Honda Groms or their ancient rusty broken-sounding found-in-a-barn zero-cost 1969 Honda CL 350.

What I’m trying to convey here is simply this: Motorcycling is good for you, good for society, and good, period. And though lots of people do not get this, it’s still as good. Doesn’t matter why, or how. Motorcycles are simply a very good kind of thing. You and I are lucky to have them in our lives regardless of specifics related to model, make, or type. We are the fortunate ones, simply because we get to have the ordinary experiences of riding and taking care of and looking at motorcycles.

A few people have once been riders but are no longer able to, for health or age reasons. I’m not overly sad thinking about what they’ve lost. Because like that small child on the side of the street whose sparkling young eyes follow as a motorcycle rolls past, and whose mouth always turns into a delighted smile, they still get it, and they still watch and still smile. Their eyes still sparkle, and they remember, too. Which brings this blog post to a close. If you’ve read this far, and there happens to be a motorcycle somewhere in your vicinity, go out and touch one of its handgrips and say a silent blessing to it. Be thankful. Be kind. And be useful. And maybe also go for a ride.

– Mr. Subjective, July 2025

PS – The Hi-Vis Darien-clad fellow in the photo at the top of this post is a long-time moto-journalist Maynard Hershon, who shared this image with me a few days ago. Maynard’s writing is most often found in the UK’s Motorcycle Sport and Leisure magazine https://www.mslmagazine.co.uk where he has written a monthly column about motorcycle-life in the ‘colonies’ for decades. 

TRANSLATION GOOGLE

Bu fotoğrafı beğenmemin üç nedeni:

7 MP’lik bir dosya. Bolca detay var.

Daha ucuz ve sade bir motosikletine (Moto Guzzi) doğru, oldukça pahalı ekipmanlarla ilerleyen bir sürücüyü, ön camına daha ucuz bir ekipman takmış daha pahalı ve komplike bir motosikletin (Honda Gold Wing) hemen yanında gösteriyor. (Guzzi yaklaşık 5-6 bin dolar, Wing ise yaklaşık 22 bin dolar ve biri sizi havadan ve çevrenizden ayıran harika bir teknolojiye sahipken, diğerinde bu tür teknolojilerden çok az var. Her iki yaklaşım da “doğru” veya “yanlış” değil ve bunu okuyorsanız, muhtemelen kişisel olarak benim ne düşündüğümü biliyorsunuzdur. Guzzi, kararlı görünen adımları sergileyen uzun boylu adama ait.)

Bu bir afiş fotoğrafı, bu yüzden bir blog yazısının veya e-posta teklifinin üst kısmına çok yakışacaktır.

Motosiklet sürmenin, motosikletçi sayısı kadar çok yolu vardır. Motosiklet, nörolojimizi, psikolojimizi ve “ruhlarımızı” o kadar derinden etkileyen bir etkiye sahip ki, gerçekten evrensel bir aktivite, deneyim ve teknoloji. Dünyanın herhangi bir yerinde, sakin bir banliyö sokağında motosiklet – herhangi bir motosiklet – sürüyorsanız ve yanınızdan geçerken yan kaldırımda, çimenlikte veya düz bir toprak parçasında üç yaşında bir çocuk görüyorsanız, o çocuğun gözleri sizi takip eder ve yüzünde bir gülümseme belirir. O yaşta arabaları anlamadıkları bir şekilde “anlıyor”. Herhangi bir arabayı. Gezegenimizin en yoksul bölgelerinde, ücra bir toprak yolda tam olarak aynı şey olur.

Motosikletler sadece sürmek, bakımını yapmak ve bakmak eğlenceli olmakla kalmaz, aynı zamanda içsel olarak da bize iyi gelirler. Nispeten gezegenimiz için de iyidirler. Ve sadece bazı motosikletler için değil. HER motosiklet için. Peki ya yol kenarında duran veya oturan o küçük çocuk? Belki de %98’i aynı sevimli gülümsemeyle sizi geçerken izleyecektir. Bu odaklanmış farkındalığın iki, üç, dört veya beş yaşında başlayıp başlamadığından emin değilim, ancak bu gezegendeki insanların muazzam çeşitliliği söz konusu olduğunda, evrenselliğe en yakın olanı bu.

Not: Bir yaş aralığı söz konusu. Çok gençken bunu otomatik olarak yapmazsınız ve yaşlandıkça giderek daha az insan bunu yapmaya devam eder. Ama bazı insanlar bunu hayatları boyunca yapar. Bunu okuyorsanız, bu ben ve siz olursunuz. O gösterişli Gold Wing sürücüsü için de, her biri küçükken ve dünyada yeniyken o yeni “eski tarz” Guzzi sürücüsü için de aynı şey geçerli.

Bazı sürücüler yaklaşan bir sürücüye el uzatır, bazıları uzatmaz. Bazıları gürültülü, bazıları sessiz sürer. Bazıları pahalı lüks ekipmanlarla gezerken, bazıları özel ekipmanlara hiç para harcamaz. Bazıları hızlı, bazıları yavaş sürer. Bazıları yaşlı, bazıları genç. Artık fikri anlamışsınızdır. Bunların hiçbirinin önemi yok. Motosiklet sürmek, basitçe ifade etmek gerekirse, var olan en ilkel aktivitelerden biridir. Motosiklet sürmek hepimiz için iyidir. Ancak herkes bunu anlamıyor, ki bu da… fena değil.

Yine de birkaç sorumlu yetişkinin daha anlaması gerçekten güzel olurdu. En azından çoğumuza liderlik eden o iyi otorite sahipleri: Bizi az çok birlikte ileriye taşımaya yardımcı olan tüm dini, felsefi, bilimsel, akademik, entelektüel ve politik liderler. Açıklık getirmek gerekirse, “hepimiz” sadece insanları değil, aynı zamanda evrenin bu yerel parçasını paylaştığımız tüm bitkileri ve hayvanları da ifade eder. Motosiklet sürmenin sadece motosiklet kullanmayan çoğunluk tarafından hoş görülmesi değil, aynı zamanda neredeyse tüm sürüş biçimlerinin herkese sağladığı göreceli faydalar nedeniyle aktif olarak onaylanması ve teşvik edilmesi harika olurdu. Bu faydalar tanınmalıdır çünkü sürüş sadece aktif sürücüler için değil, aynı zamanda en azından diğer otomobil hareketliliği biçimleriyle karşılaştırıldığında herkes için de göreceli olarak iyidir. Sürüş, sizin ve gezegenimiz için en iyi Tesla’dan veya en güzel Prius’tan daha iyidir. Ama lütfen beni bu konuda fazla hırpalamayın. Eşim ve ben birkaç arabaya sahibiz, bakımını yapıyoruz ve keyifle kullanıyoruz; ayrıca genel olarak hepsi oldukça iyi ve fazlasıyla kullanışlı olan birçok farklı türde makineye de değer veriyoruz. Ama günün sonunda, orta düzeyde bir yükle A noktasından B noktasına gitmek söz konusu olduğunda, hiçbir şey en kalitesiz motosikletin bile yerini tutamaz. Benim için… ve paylaştığımız gezegendeki diğer tüm canlılar için.

43 yıllık Aerostich deneyiminin bana öğrettiği en iyi derslerden biri, motosiklet, bisiklet ve scooter kullanmanın evrensel olarak ne kadar iyi bir deneyim olduğudur. Choppers, scooter, minibike, lüks tur bisikletleri, antika bisikletler ve crotch rocket kullanan müşterilerimiz var. Aklınıza ne gelirse, Aerostich kullanan herkesin mutlaka bir Aerostich ekipmanı vardır. Ortak payda, kişinin ne kadar çok sürdüğü veya sürüşün hayatının ne kadar önemli bir parçası olduğu gibi görünüyor. Aerostich ekipmanlarının özelliklerine -işlevsellik, kullanışlılık, koruma ve konfor- en çok değer verenler, ya çok fazla motosiklet kullanan ya da motosikleti hayatlarının merkezine koyan sürücülerdir ve bu fark, pahalı ve uzun ömürlü ekipmanlara yatırım yapabilecek paraya sahip olanlarla da kesişir. Ancak A) motosikletle derin bir bağ kurmak için herhangi bir ekipmana ihtiyacınız yoktur ve B) eBay’den satın aldıkları kullanılmış Aerostich ekipmanlarını, düşük maliyetli Çin malı Honda Groms’larını veya ahırda buldukları eski, paslı, bozuk sesli, sıfır maliyetli 1969 model Honda CL 350’lerini kullanırken neredeyse hiç parası olmayan “çocuklar” tanıyorum.

Burada anlatmaya çalıştığım şey basitçe şu: Motosiklet sürmek hem sizin için, hem toplum için, hem de nokta. Ve birçok insan bunu anlamasa da, yine de aynı derecede iyi. Neden veya nasıl olduğu önemli değil. Motosikletler gerçekten çok iyi bir şey. Model, marka veya türle ilgili ayrıntılara bakılmaksızın, hayatımızda oldukları için siz ve ben şanslıyız. Biz şanslıyız çünkü motosiklet sürmenin, bakımını yapmanın ve bakmanın sıradan deneyimlerini yaşayabiliyoruz.

Bir zamanlar motosiklet kullanan ama sağlık veya yaş nedeniyle artık kullanamayan birkaç kişi var. Kaybettiklerini düşününce çok da üzülmüyorum. Çünkü tıpkı sokak kenarındaki, motosiklet geçerken parlayan genç gözleri ve ağzında her zaman keyifli bir gülümsemeyle onu takip eden o küçük çocuk gibi, onlar da hâlâ anlıyor, izliyor ve gülümsüyorlar. Gözleri hâlâ parlıyor ve onlar da hatırlıyor. Bu da bu blog yazısını sonlandırıyor. Buraya kadar okuduysanız ve yakınlarınızda bir yerde bir motosiklet varsa, dışarı çıkın ve elciklerinden birine dokunup sessizce ona dua edin. Minnettar olun. Nazik olun. Ve faydalı ol. Belki de bir sürüşe çık.

• Bay Öznel, Temmuz 2025

Not: Bu gönderinin başındaki fotoğraftaki Hi-Vis Darien giysili adam, uzun süredir motosiklet gazeteciliği yapan Maynard Hershon. Bu fotoğrafı birkaç gün önce benimle paylaşmıştı. Maynard’ın yazıları çoğunlukla Birleşik Krallık’ın Motorcycle Sport and Leisure dergisinde (https://www.mslmagazine.co.uk) bulunur ve burada onlarca yıldır “kolonilerdeki” motosiklet yaşamı hakkında aylık bir köşe yazısı yazmaktadır.