An Ordinary Riding Day (English/Turkish)

FROM AUGUST 2025 WE PUBLISH IN TWO LANGUAGES, OPENING WITH ENGLISH, FOLLOWED BY TURKISH.

By Yigit Surel – Jun21’st 2025

Motorcycle riding is often described in terms of freedom, thrill, or escapism. But beyond the speed, cornering and scenery, a day on the bike can also serve as a mirror—revealing our character, testing our values, and shaping our growth.

As someone who tries to integrate self-reflection into daily life, I’ve come to see group rides not just as leisure, but as fertile ground for personal development, for becoming a virtuous rider. Recently, I joined a ride organized by a local motorcycle club. What seemed like a regular outing, soon became a profound exercise in virtue-driven self-awareness.

The Road as a Reflective Surface

Before joining the group, I found myself contemplating a question that’s stayed with me: “Can we bring our core values and riding virtues onto the seat of a motorcycle?”  

My belief is yes—who we are off the bike is who we are on the saddle. There is little room for pretence when riding. Just as body language eventually reveals our true state, our riding reflects our inner world—our virtues, discipline, respect, humility, or lack thereof.

Virtues like patience, courage, discipline, humility, and trust aren’t just abstract ideals. They are actionable principles that shape how we ride, interact, and respond—especially in challenging moments.

A Ride of Realizations

That morning, I joined the ride late and, as I merged into a 35-bike convoy, initial excitement gave way to a concern: “How would we manage safety in such a large group? How would we avoid disrupting traffic or the communities we passed through?”

These questions activated my inner compass on riding virtues:

• Prudence for making conscious choices on the road
• Respect for fellow riders and others sharing the space
• Discipline for following structure despite unpredictability
• Simplicity in actions to avoid chaos
• Humility in recognizing the collective over the individual

Throughout the day, I used these virtues as a lens. I experienced how the group navigated complexity with unspoken synergy, and how my own reactions revealed areas for improvement.

From Theory to Experience

At one point, we unexpectedly veered onto a 20-kilometer unpaved trail—dusty, rocky, and unfamiliar. Years ago, I had taken an off-road training, but the skills had settled deep in memory. Now, they resurfaced not through recall, but through embodied experience.

This segment of the ride became a powerful moment of integration:

• Knowledge was activated through memory and intuition.
• Patience emerged as I slowed down and observed.
• Courage showed itself in committing to each unpredictable stretch.
• Discipline guided my consistency.
• Confidence carried me through to the end.

The virtue of Perseverance together with Awareness turned this challenging road into a classroom.

Coaching in Motion

At the final stop, Murat Korkmaz who had invited me—a seasoned motorcycle rider and mentor—engaged me in a debrief. His questions and reflections helped me frame the day’s experience around riding virtues within a coaching context: What did I learn? Where did I hesitate? Which virtues had surfaced—and which hadn’t?

Regarding systematic riding, we talked about Knowledge (giving and receiving), Patience, Discipline, Trust, and Courage. Discussing them in the context of real experiences from the last hour of riding, gave me a different perspective and clarity. I felt then, I had ridden with greater awareness and taken another step toward becoming a better rider.

This reflective dialogue transformed experience into insight. It’s a reminder of the coaching principle that 70% of lasting growth comes from real-life experience, 20% from feedback, and only 10% from theory. That day, all three converged.

Riding with a Purpose

That evening, as I parked my bike, I felt more than dust and fatigue. I felt the joy of riding with purpose. I had started the day looking to stretch my skills; I ended it with a deeper understanding of who I was becoming—not just as a rider, but as a human being.

Virtues are not reserved for leadership seminars or philosophical debates. They are lived—on winding roads, in messy moments, in conversations after a long ride. When practiced intentionally, they shape not only how we ride, but how we lead, connect, and grow.

So next time you ride—whether on two wheels or through the everyday challenges of life—ask yourself: Which virtues will guide me today?

Keep riding with a purpose each and every time. 

Sıradan Bir Sürüş Günü – Yigit Surel – 21 Haziran 2025

Motosiklet sürmek genellikle özgürlük, heyecan veya kaçış olarak tanımlanır. Ancak hız, viraj alma ve manzaranın ötesinde, motosiklette geçirilen bir gün aynı zamanda bir ayna görevi görebilir; karakterimizi ortaya çıkarabilir, değerlerimizi test edebilir ve gelişimimizi şekillendirebilir.

Kendimi yansıtmayı günlük hayatıma entegre eden biri olarak, grup sürüşlerini sadece boş zaman olarak değil, aynı zamanda kişisel gelişim için, erdemli bir sürücü olmak için verimli bir zemin olarak görmeye başladım. Yakın zamanda, yerel bir motosiklet kulübü tarafından düzenlenen bir sürüşe katıldım. Sıradan bir gezi gibi görünen şey, kısa sürede erdem odaklı liderlik ve öz farkındalık konusunda derin bir egzersize dönüştü.

Yol, Yansıtıcı Bir Yüzey

Gruba katılmadan önce, aklımda kalan bir soruyu düşünürken buldum kendimi: Temel değerlerimizi ve sürüş erdemlerimizi bir motosikletin selesine taşıyabilir miyiz? İnancım evet; motosikletin dışında olduğumuz kişi, sele üzerinde olduğumuz kişidir. Binicilik yaparken yapmacıklığa pek yer yoktur. Tıpkı vücut dilinin sonunda gerçek durumumuzu ortaya koyması gibi, binicilik de iç dünyamızı yansıtır; erdemlerimiz; disiplin, saygı, alçakgönüllülük veya bunların eksikliği.

Sabır, cesaret, disiplin, alçakgönüllülük ve güven gibi erdemler sadece soyut idealler değildir. Bunlar, özellikle zorlu anlarda nasıl bindiğimizi, etkileşimde bulunduğumuzu ve tepki verdiğimizi şekillendiren eyleme geçirilebilir ilkelerdir.

Gerçekleştirme Yolculuğu

O sabah, daha önceki bir taahhüt nedeniyle yolculuğa geç katıldım. 35 bisikletli bir konvoya katıldığımda, ilk heyecan yerini bir endişeye bıraktı: Bu kadar büyük bir grupta güvenliği nasıl idare edecektik? Trafiği veya geçtiğimiz toplulukları aksatmaktan nasıl kaçınacaktık?

Bu sorular, sürüş erdemleri konusunda içimdeki pusulayı hemen harekete geçirdi:

• Yolda bilinçli seçimler yapmak için Sağ Duyu

• Diğer sürücülere ve alanı paylaşan diğer kişilere Saygı

• Öngörülemezliğe rağmen yapıya uymak için Disiplin

• Kaostan kaçınmak için eylemlerde Sadelik

• Bireyden ziyade kolektif olanı tanımada Alçakgönüllülük

Gün boyunca, bu erdemleri bir mercek olarak kullandım. Grubun karmaşıklığı dile getirilmeyen bir sinerjiyle nasıl aştığını ve kendi tepkilerimin nasıl iyileştirilebilecek alanları ortaya çıkardığını gözlemledim.

Teoriden Deneyime

Bir noktada, beklenmedik bir şekilde 20 kilometrelik toprak bir patikaya saptık – tozlu, kayalık ve alışılmadık. Yıllar önce, arazi eğitimi almıştım, ancak beceriler hafızamın derinliklerine yerleşmişti. Şimdi, hatırlama yoluyla değil, bedensel deneyim yoluyla yeniden yüzeye çıktılar.

Yolculuğun bu bölümü güçlü bir bütünleşme anı haline geldi:

• Bilgi hafıza ve sezgi yoluyla aktive edildi.

• Yavaşlayıp gözlemledikçe Sabır ortaya çıktı.

• Cesaret, her öngörülemeyen esnemeye kendini adamakta kendini gösterdi.

• Disiplin tutarlılığımı yönlendirdi.

• Güven beni sona kadar taşıdı.

Azim erdemi Farkındalıkla birlikte bu zorlu yolu bir derse dönüştürdü.

Hareket Halinde Koçluk

Son durakta, beni davet eden deneyimli bir motosiklet sürücüsü ve akıl hocası olan Murat Korkmaz, beni bir bilgilendirme oturumuna dâhil etti. Soruları ve düşünceleri, günün deneyimini sürüş erdemleri etrafında bir koçluk bağlamında çerçevelememe yardımcı oldu: Ne öğrendim? Nerede tereddüt ettim? Hangi erdemler ortaya çıktı ve hangileri çıkmadı?

Özellikle sistemli sürüş ve sollama konusunda Bilgi (verme ve alma), Sabır, Disiplin, Güven ve Cesaret hakkında konuştuk. Bunları sürüşün son saatindeki gerçek deneyimler bağlamında tartışmak bana farklı bir bakış açısı ve netlik kazandırdı. O zaman daha fazla farkındalıkla sürdüğümü ve daha iyi bir sürücü olma yolunda bir adım daha attığımı hissettim.

Bu yansıtıcı diyalog, deneyimi iç görüye dönüştürdü. Bu, kalıcı büyümenin %70’inin gerçek yaşam deneyiminden, %20’sinin geri bildirimden ve yalnızca %10’unun teoriden geldiği koçluk ilkesini hatırlatıyor. O gün, üçü de bir araya geldi.

Amaçla Sürmek

O akşam, motosikletimi park ettiğimde, toz ve yorgunluktan daha fazlasını hissettim. Amaçla sürmenin hazzını hissettim. Güne becerilerimi geliştirmek için başlamıştım; kim olduğumu daha iyi anlayarak bitirdim; sadece bir motosikletçi olarak değil, bir insan olarak.

Erdemler liderlik seminerleri veya felsefi tartışmalar için saklanmamıştır. Onlar yaşanır; virajlı yollarda, karmaşık anlarda, uzun bir sürüşten sonraki sohbetlerde. Bilinçli bir şekilde uygulandığında, sadece nasıl sürdüğümüzü değil, nasıl liderlik ettiğimizi, bağlantı kurduğumuzu ve geliştiğimizi de şekillendirirler.

Bu yüzden bir dahaki sefere motosikletinize bindiğinizde, ister iki teker üzerinde ister hayatın günlük zorluklarıyla mücadele edin, kendinize şu soruyu sorun: Bugün bana hangi erdemler rehberlik edecek?

Her seferinde bir amaçla sürmeye devam edin.

Sağlıkla kalın.