Rupert Paul (Riding Skills  11 June 2009) interviews Jon Taylor

Jon Taylor has been a racer (he’s a former double Bemsee club champion), bike cop and long-time Nürburgring instructor. He’s now part of Rapid Training and one of the most senior IAM examiners in the UK. I can personally vouch that he is a superb rider, and an ideal man to ask about how to ride on country roads.

“I use the Roadcraft system,” says Jon. “Getting your road position, speed and gear right, and trying to see things before they happen. It works for me so well – I even used it when I was racing. I find with students that when things aren’t going right, if they go back and put the Roadcraft system as a template over what they did, things often make more sense.

“So many people try to go fast by going quickly into bends and sorting it out afterwards. If they just concentrated in getting their road position, speed and gear right they’d not only be faster, they’d be safer too.

Jon chose four areas to focus on:

• reading the situation,
• knowing your own ability,
• multiple hazards
• riding in groups.

“They say you start off with a full bag of luck and an empty bag of experience,” he observes. “And the trick is to fill your bag with experience before your bag of luck runs out. Training tries to help you do that.”

1. Read the situation

“The biggest cause of problems is when people are losing vision, and they don’t lose speed. They fly into a bend, and it’s, ‘Oh my God I’m going too fast’. So what do you do? “The solution is to use the vanishing point, the place as far ahead as you can see, where the two kerbs meet.

Everybody gets the chance of an information stage going into a bend; it’s what you do with it that counts, and the vanishing point gives you your approach speed. Think of it like playing with a puppy: when you run towards it, it backs away, and when you turn away it chases after you. Now put yourself in the place of that puppy and you have it. You’re using the throttle as a time control: less throttle, more time, and vice versa.”

“The other big factor is not using vision effectively. You can see something and not react – or you can see something and it doesn’t even occur to you. Yet a good rider might pick up an aerial, or a reflection in a window, and modify their plan accordingly.

When I was in the police heading for an accident scene I could guess what people were going to say: ‘I was driving along when suddenly…’ That word ‘suddenly’. If we had five seconds’ warning there’s no way we’d have an accident. Yet you can gain that time – maybe not five seconds but perhaps just enough to prevent the accident – through planning, and that comes especially through training.

“A lot of times fatal crashes were just the wrong circumstances – something caught them out. You prepare for one thing, but other things conspire. A car pulls out part way, and the rider has to choose between braking and changing course. So they try to go in another direction that was unplanned, into a lamp post or whatever, not having got rid of their speed.”

• Know yourself

“Few people know how hard a bike can stop or turn, or how to do it. There’s a Japanese martial art – I think it’s Bushido – where there’s a saying: “to make something instinctive you have to do it 10,000 times, so that when it happens you can do it as an automatic response” An Olympic skier has to train six hours a day, six days a week, all year round, just to stay where they are. So when riders get dialed back in for summer it’s always a sudden jump. This is where road training, track days and off-road training days are so useful.

The type of rider who sorts everything out purely on reactions and machine control can spend a long time riding without accidents. Maybe they can get away with it time after time. But they’re still relying on their dice coming up six. And one day it comes up one instead. The big thing is realistic self-evaluation.

That rider might have a near-miss, become aware they’re not invulnerable, and re-adjust their clock. But some people just refuse to believe they are the problem, and it’s almost impossible to deal with a closed mind. If you try and tell them something they’ll rebel against it.

Maybe if they happen to see someone riding really well, better than they are – and can admit it – maybe they’ll ask themselves, ‘How do they do that?’.

• Multiple hazards

“Many riders don’t prioritize hazards. For example, imagine going into a left hand bend with a blind junction on the right just before it. Many people will position themselves on the visibility line for the bend, right in the mouth of the junction.

Now that bend isn’t going to change too much. But the junction might hide a fast-approaching car, and for the driver, the last bit of their vision to clear is the bit on the far left-hand side hiding the motorcyclist. Many riders won’t take account of the junction until a car appears there. But if the timing is wrong you can be in a very vulnerable position: it becomes a done deal straight away. So you choose a more central position, and a speed that balances the two priorities.

A Harvard professor came up with the phrase ‘inattentional blindness’ to describe the phenomenon of looking but not seeing.

It was on television recently – it showed a short piece of film with about 20 basketball players jumping around. You were asked to concentrate on the ball. Immediately afterwards, you were asked, ‘Did you see the gorilla?’ When the film was re-run there was this chap in a gorilla suit striding in and waving at the camera. However because you weren’t looking for it you didn’t see it. And bikes can be in that role.”

• Group riding

“The biggest problem with riding in groups is different abilities, and the temptation not to be left behind. Suppose a trailing rider falls back. To close the gap they’ve now got to ride faster than the rider who got away from them, maybe on ability. And the only way to make that up is to eat into their safety margin. I use a simple psychological tool called the Hebbian curve to illustrate this.

First, imagine riding 15 kph on a motorway: not much information is coming in, very boring. You’re getting too little stimulation.

Now, imagine trying to stay with a better rider on a greasy road. It doesn’t feel fun, it feels fast. And that’s a danger sign: your vision comes down, your shoulders tense up, nothing works properly. So come down just a few kph, back to where it feels fun, back to the meaty part of the curve.

Many riders won’t admit to themselves that they’re getting beyond their peak. Often in training I’ll see one person struggling, fighting the bike, where a more thoughtful rider would back off into their comfort zone. And it’s all internal pressure. Very often if they stopped trying to catch up and just got into the fun zone they’d be quicker.

Ride well and speed happens naturally

Turkish Translation of Article:

Ülke yollarında daha güvenli ve daha hızlı

Rupert Paul’un (Riding Skills 11 Haziran 2009) Jon Taylor ile röportajı

Jon Taylor bir yarışçı (iki adet Bemsee kulüp şampiyonluğu bulunuyor), motosikletli polis ve uzun süredir Nürburgring eğitmeni. Şimdi Rapid Training ekibinin bir üyesi ve İngiltere’deki en kıdemli IAM Examiner’larından biri. Ben şahsen onun mükemmel bir sürücü ve ülke yollarında nasıl sürüleceğini sormak için de ideal kişi olduğuna kefil olabilirim.

Jon, “Yol Sanatı sistemini kullanıyorum” diyor. “Yoldaki konumunuzu, hızınızı ve vitesinizi doğru bir şekilde ayarlamak ve bir şeyleri gerçekleşmeden görmeye çalışmak. Bende çok işe yarıyor – yarışırken bile kullandım. Öğrencilerle çalışırken de gördüm ki, bir şeyler yanlış gittiğinde, geri dönüp Yol Sanatı sistemini yaptıklarının üzerine bir şablon olarak koyduklarında, çoğu zaman her şey daha anlamlı geliyor.

“Pek çok insan virajlara çabuk girip daha sonra bir şeyleri viraj içinde çözerek hızlı gitmeye çalışıyor. Halbuki Yol konumlarını, hızlarını ve viteslerini doğru bir şekilde ayarlamaya odaklanırlarsa, sadece daha hızlı olmakla kalmazlar, aynı zamanda daha güvenli olurlar.

Jon odaklanmak için dört alanı seçti:

• durumu okumak,
• kendi kabiliyetinizi bilmek,
• birden fazla tehlike
• grup halinde sürme.

“Derler ki, dolu bir şans torbası ve boş bir deneyim torbasıyla başlarsınız” diyor. “Ve işin sırrı, şans torbanızdakiler bitmeden diğer torbanızı deneyimle doldurmak. Eğitim de bunu yapmanıza yardımcı olmaya çalışır.”

• Durumu okuyun

“Sorunların en büyük nedeni insanların görüşlerini kaybederken hızlarını kaybetmemeleri.” Bir viraja uçarak giriyorlar ve birden ‘Aman Tanrım, çok hızlı gidiyorum’ diyorlar. Ee şimdi ne yapacaksın? Çözüm, görebildiğiniz en uzak mesafe olan, yolun iki kenarının buluştuğu limit noktasını kullanmaktır.

Herkes viraja girerken bir bilgi aşaması şansını yakalar; asıl önemli olan bununla ne yaptığınızdır ve limit noktası size yaklaşma hızınızı verir. Bunu bir köpek yavrusu ile oynamak gibi düşünün: ona doğru koştuğunuzda geri çekilir ve uzaklaştığınızda peşinizden kovalar. Şimdi kendinizi bu köpek yavrusunun yerine koyun ve işte oldu. Gazı da zamanı kontrol etmek için kullanırsınız: daha az gaz, daha fazla zaman ve bunun tersi.”

“Diğer büyük faktör de görüşü etkili bir şekilde kullanmamaktır. Bir şeyi görebilir ve tepki vermeyebilirsiniz – ya da bir şeyi görebilirsiniz ama farkına bile varmazsınız. Ancak iyi bir sürücü bir anteni veya bir penceredeki yansımayı yakalayabilir ve planını buna göre değiştirebilir.

Polis olarak görev yaptığım zamanlarda bir kaza mahalline müdahale etmeye giderken insanların ne diyeceklerini tahmin edebiliyordum: ‘Yolda gidiyordum aniden…’ Bu ‘aniden’ kelimesi. Eğer beş saniye öncesinden bir uyarı alsaydık, kaza yapmamız imkansız olurdu. Ama yine de belki planlama yoluyla – belki beş saniye değil de, bir ihtimal kazayı önleyecek kadar – zaman kazanabilirsiniz ve bu da özellikle eğitim yoluyla elde edilir.

“Çoğu zaman ölümcül kazalar sadece şartların yanlış olmasından kaynaklanırdı – bir şey onları hazırlıksız yakalardı. Kendinizi bir şey için hazırlarsınız, ama başka şeyler bir araya gelir. Bir araba kısmen yola doğru çıkar ve sürücü frenleme ve yönünü değiştirme arasında seçim yapmak zorunda kalır. Bu yüzden hızını azaltmadan, planlanmamış başka bir yöne doğru gitmeye çalışır, ve bir sokak direğine ya da başka bir şeye çarpar.”

• Kendinizi tanıyın

“Çok az insan motosikletin ne kadar zor durabildiğini veya dönebildiğini veya bunun nasıl yapılacağını bilir. Bir Japon savaş sanatında – sanırım Bushido – bir söz vardır: “bir şeyi içgüdüsel olarak yapmak için 10.000 kez yapmanız gerekir, böylece gerçekleştiğinde otomatik bir reaksiyon olarak yapabilirsiniz” Olimpik bir kayakçının performansını korumak için yıl boyunca haftanın altı günü, günde altı saat antrenman yapması gerekir. Bu yüzden sürücüler yazın yollara geri döndüklerinde kaza sayılarında bir sıçrama olur. Bu noktada yol eğitimi, pist günleri ve off-road eğitimleri çok faydalıdır.

Her şeyi sadece reaksiyonlara ve motosiklet kontrolüne göre düzenleyen sürücü tipi, kaza yapmadan uzun süre sürüş yapabilir. Belki zaman zaman kazadan kıl payı kurtulabilir de. Ama hala şansının yaver gitmesine güvenir. Ve sonunda bir gün şanssız bir gününe denk gelir. Önemli olan gerçekçi öz-değerlendirmedir.

Bu sürücü kazadan kıl payı kurtulabilir, yenilmez olmadığını fark eder ve değişmeye karar verir. Ancak bazı insanlar ise sorunun kendilerinde olduğuna inanmayı reddederler ve böyle kapalı bir zihinle uğraşmak neredeyse imkansızdır. Onlara bir şey söylemeye çalışırsanız, buna karşı isyan ederler.

Belki gerçekten iyi süren birisini görürlerse, onlardan daha iyi – ve bunu itiraf edebilirlerse – belki o zaman kendilerine ‘Bunu nasıl yapıyor?’ diye sorarlar.

• Birden fazla tehlike

“Birçok sürücü tehlikeyi önceliklendirmez. Örneğin, hemen öncesinde sağda içi görünmeyen bir kavşak olan bir sol virajda olduğunuzu düşünün. Birçok kişi, kavşağın hemen önünde viraj için görüş alabileceği çizgiye konumlanacaktır.

Şimdi bu viraj çok fazla değişmeyecek. Ancak kavşak, hızla yaklaşan bir arabayı gizliyor olabilir ve arabanın sürücüsü için, yolun açık olduğuna emin olmasına yetecek görüşün en son kısmı, motosikletçiyi gizleyen en sol taraftaki kısımdır. Birçok motosiklet sürücüsü oradan bir araba çıkana kadar kavşağı dikkate almayacaktır. Ancak eğer zamanlama yanlışsa çok savunmasız bir konumda kalabilirsiniz: o anda çoktan iş işten geçmiş olur. Bu nedenle daha ortada bir konum ve iki önceliği dengeleyen bir hız seçersiniz.

Bir Harvard profesörü, bakmak ama görmemek olgusunu tanımlamak için ‘dikkatsiz körlük’ ifadesini buldu.

Geçenlerde televizyonda gördüm – etrafta zıplayan yaklaşık 20 basketbol oyuncusunun olduğu kısa bir film vardı. Sizden topa konsantre olmanız isteniyordu. Hemen ardından da size “gorili gördünüz mü?” diye soruyorlardı. Filmi yeniden oynattıklarında, goril kostümü giymiş bir adamın kameranın önünde dolaşıp el salladığını görüyordunuz. Ama siz onu görmeyi beklemediğiniz için görmüyordunuz. İşte motosikletler de bu rolde olabilir.”

• Grup halinde sürme

“Grup halinde sürme ile ilgili en büyük sorun farklı yetenekler ve geride kalmama arzusudur. Sondaki bir sürücünün geride kaldığını varsayın. Aradaki mesafeyi kapatmak için şimdi kendisinden uzaklaşan -belki de daha becerikli olan- sürücüden daha hızlı sürmek zorundadır. Bunu telafi etmenin tek yolu güvenlik sınırları içerisinde kalmaktır. Bunu göstermek için Heebbian eğrisi adı verilen basit bir psikolojik araç kullanıyorum.

İlk olarak, bir otoyolda 15 km/s hızla gittiğinizi hayal edin: çok fazla bilgi gelmiyor, çok sıkıcı bir sürüş. Çok az uyaran alıyorsunuz.

Şimdi, yağ akmış bir yolda daha iyi bir sürücüye yetişmeye çalıştığınızı hayal edin. Eğlenceli gibi hissetmezsiniz, hızlı gibi hissedersiniz. Ve bu bir tehlike işaretidir: bakışınız düşer, omuzlarınız gerilir, hiçbir şey düzgün gitmez. Bu yüzden hızı biraz düşürerek eğrinin yüksek kısmına, yani eğlencenin olduğu yere geri dönün.

Birçok motosiklet sürücüsü eğrinin tepe noktasının ilerisine geçtiğini kabul etmeyecektir. Genellikle eğitimde, bir sürücünün mücadele ettiğini, motorla boğuştuğunu görürüm, diğer yandan daha düşünceli bir sürücü ise daha sakin bir şekilde konfor alanı içinde kalır. Aslında bunun hepsi içten gelen baskıdır. Çoğunlukla diğerlerine yetişmeye çalışmayı bırakıp eğlence bölgesine girseler gelişmeleri daha çabuk olurdu.

İyi sürdüğünüzde hız doğal olarak kendiliğinden gerçekleşir.